Expositie TMZ Almelo
Categorie: 2020
Twee keer de eerste prijs.
Almelo, 8 december 2020
Haaksbergen, vrijdagavond 4 dec 2020. Veel gezinnen vieren al de verjaardag van de Goedheiligman, maar wij zijn uitgenodigd voor de opening van de jaarlijkse foto-expositie van de Fotobond Afdeling Twente. Het is niet druk in de Kunstzaal van De Kappen. De paar bezoekers zijn op de vingers van twee handen te tellen. Als gevolg van het Coronavirus zijn de uitnodigingen alleen gestuurd naar de prijswinnaars. En die zitten er dan ook, voorzien van mondkapje en met gepaste tussenruimte.
Kees Abbenhuës is er namens onze club om de prijzen in ontvangst te nemen en Hans Bouma maakt een gefilmd verslag voor de Afdeling. We doen elk jaar mee en eigenlijk zitten we altijd bij de eerste drie. Ook dit jaar is het gelukt. Het was spannend: Fotoclub de Hof uit Borne werd derde, Fotoclub Twente uit Enschede behaalde de tweede plaats en omdat we net één punt meer van de jury kregen, werd aan ons het certificaat van de eerste prijs uitgereikt.
Voor Kees was er een bokaal en een oorkonde. Zijn winnende foto laat het verhaal zien van twee vrienden die op het sterfbed afscheid nemen. Het is een zwart/wit opname waarbij je ziet hoe twee mannen van in de negentig met elkaar in gesprek zijn. De een liggend in bed, de ander zittend naast het bed. De expressie op de gezichten spreekt boekdelen, het licht in de foto maakt de sfeer ingetogen, bijna sereen.
Kees vertelt over het moment waarop hij de foto gemaakt heeft en de indruk die het krijgen van deze prijs op hem maakt. Hij is trots op het behalen van de eerste prijs en weet dat zijn vader (de zittende man naast het bed) nog veel trotser zou zijn geweest.
Foto’s markeren vaak verhalen. Ze leggen emoties vast of roepen juist emoties op. In dit geval zijn beide van toepassing. Het wordt stil als we luisteren naar Kees.
Namens het bestuur van FG Schelfhorst wil ik iedereen bedanken voor het inzenden van zijn/haar foto. We hebben samen weer een prachtig resultaat neergezet!
Ton Constandse
Voorzitter
Mogen we trots zijn op onze leden?
Almelo 30 november 2020
Trots is een woord dat in onze Calvinistische samenleving veelal zorgt voor opgetrokken wenkbrauwen. Als je zegt dat je trots bent dan hoor je al gauw iemand mompelen: ‘Pas je op dat je niet naast je schoenen gaat lopen?’ Dus we zijn niet zo scheutig met dat woord. Maar als we het dan wél gebruiken, dan moet er ook echt een reden voor zijn. En die reden is er.
Hubert van Mastrigt heeft dit jaar de Herman Krikkehaar prijs gewonnen. En Hans Bouma behoorde tot één van de drie genomineerden.
De Herman Krikkehaarprijs is de officiële kunstprijs van Almelo. Dit jaar streden er 43 kunstenaars om de prijs binnen te slepen. Deelnemers aan de wedstrijd zijn allen beeldend kunstenaar die wonen of werken in Almelo. Daarnaast moeten ze een studie op het gebied van beeldende kunsten hebben doorlopen of een actieve beroepspraktijk kunnen aantonen.
De winnaar ontvangt een vrij te besteden werkbudget van €500,-
Herman Krikkehaar werd geboren in 1930 in de Hantermanstraat te Almelo. Hij schilderde en tekende vanaf zijn 11de levensjaar. In 1947 studeerde hij aan de kunstacademie in Arnhem en raakte daar bevriend met Theo Wolvencamp. In 1951 vertrok hi naar Parijs, waar hij werkte als bordenwasser en zijn passie voor kunst ontwikkelde.
Over Hubert en Hans zeiden de juryleden:
Over het werk van Hans Bouma wordt gezegd dat het een lust voor het oog is, de kleurencombinatie, de speelse strakheid in lijnenspel en vlakverdeling, de rust die er vanuit gaat. Gecharmeerd is men door het sferische beeld dat het oproept.
En over Hubert…
Na drie minuten kijken blijft het werk nog steeds boeien er ontstaat een verhaal. Eentje die je zelf verzint waardoor de kunstenaar je meeneemt in zijn of haar wereld. DE verse rode pepers transformeren de oude uitpuilende trombosebenen. Er ontstaat een relatie tussen gezond en ongezond. Het gaat hier om het niet te stoppen verouderingsproces waar geen mens tegen opgewassen is.
Spelen met Photoshop
Waarin zit de kracht van fotografie? Hoe vertalen we de betekenis van beelden?
Elk beeld dat we maken is een uitdrukking van dat wat we waarnemen of dat wat we willen laten zien. Hoe de kijker het beeld interpreteert weten we vooraf nooit, maar we doen er als fotograaf alles aan om een bepaalde boodschap over te brengen.
Met dat idee in het achterhoofd hebben we gekeken naar een serie foto’s; RAW-beelden die door een aantal leden van onze groep ter beschikking werden gesteld. Uiteindelijk kozen we het beeld van Thijs en kregen we de gelegenheid om het beeld zelf te bewerken er zelf betekenis aan te geven. Een proces waar elk van ons op zijn eigen manier mee omging.
De uitkomsten van al die bewerkingen werden besproken. Het was een geweldige oefening in beeldbewerking en het resultaat is zeker voor herhaling vatbaar.
