Almelo 30 november 2020
Trots is een woord dat in onze Calvinistische samenleving veelal zorgt voor opgetrokken wenkbrauwen. Als je zegt dat je trots bent dan hoor je al gauw iemand mompelen: ‘Pas je op dat je niet naast je schoenen gaat lopen?’ Dus we zijn niet zo scheutig met dat woord. Maar als we het dan wél gebruiken, dan moet er ook echt een reden voor zijn. En die reden is er.
Hubert van Mastrigt heeft dit jaar de Herman Krikkehaar prijs gewonnen. En Hans Bouma behoorde tot één van de drie genomineerden.
De Herman Krikkehaarprijs is de officiële kunstprijs van Almelo. Dit jaar streden er 43 kunstenaars om de prijs binnen te slepen. Deelnemers aan de wedstrijd zijn allen beeldend kunstenaar die wonen of werken in Almelo. Daarnaast moeten ze een studie op het gebied van beeldende kunsten hebben doorlopen of een actieve beroepspraktijk kunnen aantonen.
De winnaar ontvangt een vrij te besteden werkbudget van €500,-
Herman Krikkehaar werd geboren in 1930 in de Hantermanstraat te Almelo. Hij schilderde en tekende vanaf zijn 11de levensjaar. In 1947 studeerde hij aan de kunstacademie in Arnhem en raakte daar bevriend met Theo Wolvencamp. In 1951 vertrok hi naar Parijs, waar hij werkte als bordenwasser en zijn passie voor kunst ontwikkelde.
Over Hubert en Hans zeiden de juryleden:
Over het werk van Hans Bouma wordt gezegd dat het een lust voor het oog is, de kleurencombinatie, de speelse strakheid in lijnenspel en vlakverdeling, de rust die er vanuit gaat. Gecharmeerd is men door het sferische beeld dat het oproept.
En over Hubert…
Na drie minuten kijken blijft het werk nog steeds boeien er ontstaat een verhaal. Eentje die je zelf verzint waardoor de kunstenaar je meeneemt in zijn of haar wereld. DE verse rode pepers transformeren de oude uitpuilende trombosebenen. Er ontstaat een relatie tussen gezond en ongezond. Het gaat hier om het niet te stoppen verouderingsproces waar geen mens tegen opgewassen is.